Herbst...
Herbst ist immer eine schwere Zeit für mich... geistig... wie eine Krankheit die jedes jahr wieder kommt,...
zur Erläuterung...
Jedes jahr im herbst gibts an tag oder mehrere do kimds ma vor wie wann wer durch mei brust greift und mid ana eisigen berührung mei herz eifriat... im selben moment verlier i mei antriebskraft, mei motivation,... bin traurig,... bis im Frühling wo i langsam wieder auftau...
es is a schwierige zeit und fost 4 monat lang meistens... i was ned wos schuid drau is,... und wahrscheinlich hod jeder so wos ähnliches... ova mir foid ois im herbst und im winter so schwer... kann mi ned motivieren... schoff einfoch nix... kriag nix aufd'rei... schlepp mi umadum... bin für nermtn a wirkliche hüfe... bin für de meisten nur a belastung... suach noch wärme find nur kälte... suach nette atmosphären find nur asche... suach nette menschen oder an bestimmten menschen bei dem i mi aulana kau... find nur ignorante, oberflächliche orschlecha de mi ned kapiern... de mi ned kapiern woin... büdn se ei i sei kompliziert... dawei wü i jo nua a bissl verstondn wern und mi wo aulana... an gang ovaschoitn... ned party mochn sondan moi tschün... liaba moi a gmiadlichs lustigs gespräch... ka brutale umsauferei... (manche leid wern si jetzt denka des is weil i immer mit de metla von laakirchen fortgeh, doch san de de bei de i mi meistens am besten aulana kau... de schaun das i ned ztiaf vasink, de de ma zuahean und a wos schlaues sogn und ned nedda "jo es wiad scho wieda wean" oder "es geht scho vorbei" sondan san leid de wirklich wos zum sogn hom, san de de mi a mitreissen wann i mi daham vagreun wü - des mochts nämlich a ned bessa)
De ganze zeit de suacherei... olles grau... olles farblos... nix ist interessant... olle doof... nix schenkt wärme... immer des gfü das ma innerlich erfriert... kana do obwoi ma mitten in ana menschenmenge is... de meisten nua 5 autominuten weg... trotzdem ewig weit weg... immer des gefühl weinen zu müssen... wos ma doch wieder ned kau... wie folter obwoi ma was das ma ned sterben kann... de ganze zeit gefühle sammeln nix ausleben... sich in alkohol trost suchen obwoi ma genau was das ned tröstet... meistens olles nur schlimmer mocht... und nu dazua nächsten tog nu schedlweh drauf... immer müde obwoi ma ned schlofn kau... am liebsten sich a messer durch de brust stoßen... oba ka kroft dazua... überoi scheisse nirgends blumen drauf... und des schlimmste is...
ma was das is restliche johr a ned anders is...
with greetz
- schally
zur Erläuterung...
Jedes jahr im herbst gibts an tag oder mehrere do kimds ma vor wie wann wer durch mei brust greift und mid ana eisigen berührung mei herz eifriat... im selben moment verlier i mei antriebskraft, mei motivation,... bin traurig,... bis im Frühling wo i langsam wieder auftau...
es is a schwierige zeit und fost 4 monat lang meistens... i was ned wos schuid drau is,... und wahrscheinlich hod jeder so wos ähnliches... ova mir foid ois im herbst und im winter so schwer... kann mi ned motivieren... schoff einfoch nix... kriag nix aufd'rei... schlepp mi umadum... bin für nermtn a wirkliche hüfe... bin für de meisten nur a belastung... suach noch wärme find nur kälte... suach nette atmosphären find nur asche... suach nette menschen oder an bestimmten menschen bei dem i mi aulana kau... find nur ignorante, oberflächliche orschlecha de mi ned kapiern... de mi ned kapiern woin... büdn se ei i sei kompliziert... dawei wü i jo nua a bissl verstondn wern und mi wo aulana... an gang ovaschoitn... ned party mochn sondan moi tschün... liaba moi a gmiadlichs lustigs gespräch... ka brutale umsauferei... (manche leid wern si jetzt denka des is weil i immer mit de metla von laakirchen fortgeh, doch san de de bei de i mi meistens am besten aulana kau... de schaun das i ned ztiaf vasink, de de ma zuahean und a wos schlaues sogn und ned nedda "jo es wiad scho wieda wean" oder "es geht scho vorbei" sondan san leid de wirklich wos zum sogn hom, san de de mi a mitreissen wann i mi daham vagreun wü - des mochts nämlich a ned bessa)
De ganze zeit de suacherei... olles grau... olles farblos... nix ist interessant... olle doof... nix schenkt wärme... immer des gfü das ma innerlich erfriert... kana do obwoi ma mitten in ana menschenmenge is... de meisten nua 5 autominuten weg... trotzdem ewig weit weg... immer des gefühl weinen zu müssen... wos ma doch wieder ned kau... wie folter obwoi ma was das ma ned sterben kann... de ganze zeit gefühle sammeln nix ausleben... sich in alkohol trost suchen obwoi ma genau was das ned tröstet... meistens olles nur schlimmer mocht... und nu dazua nächsten tog nu schedlweh drauf... immer müde obwoi ma ned schlofn kau... am liebsten sich a messer durch de brust stoßen... oba ka kroft dazua... überoi scheisse nirgends blumen drauf... und des schlimmste is...
ma was das is restliche johr a ned anders is...
with greetz
- schally
0 Comments:
Post a Comment
<< Home